دلتنگ خودمم... آن من!

گاهی دلم برای خودم هم تنگ می شود آری!

چه بی صدا شده ام این روزها!

مرا از خستگی خود برهان و به ژرفای وجودت ببر!

جایی که دیگر درد را در خانه قلبم مهمان نباشم و رنج را همراه چرکنویسهای خود به زباله دان تاریخ بسپارم!

دلم یک دنیا سکوت می خواهد و آرامش که حتی نشود های بگویی!

که نشاید از های تو هویی به پا شود و قلبی بلرزد!

دلم تنها ذره ای کودکی می خواهد همین!

سفری کوتاه اما زیبا...

دو سه روزی رفته بودیم شمال به اتفاق همسرم...

رفتیم رامسر و جاده جواهرده و...خلاصه با اینکه تمام مدت بارون میبارید اما خیلی زیبا و رویایی بود

وقتی برگشتم تهران دلم خیلی گرفت...

اولین حسی که بهم دست داد این بود که ما اینجا اسیریم اسیر بین شلوغی و هیاهو و دود و آهن!

ما اینجا زندگی نمی کنیم فقط بردگی می کنیم!

زندگی...

زندگی نه اون چیزیه که تو فکر می کنی و نه اون چیزیه که من باور کردم!

زندگی یه چیز مسخره بین همه باورهاست که با یه نفس شروع می شه و با یه نفس تموم!

پس زیاد جدی اش نگیر.......