من زنم همزاد بارون...هم نژاد کو ه و تیشه..........طعم شیرین یه آغوش..معنی درخت و ریشه
عطر من اگه بپیچه..ذهن شعرا تازه میشه.............اگه دستامو بکارم ...سبز میشم تا همیشه
من زنم که روح عشقو میسپاره به سینه مرد........ من زنم مرهم درد... دل عاشقای شبگرد
تنم از جنس بهاره..تو شبای کهنه و سرد.............تک درخت ایستاده ...تو هجوم وحشیه درد
اما تو عمق نگاهم یه قبیله بی کسی هست.....روی هر گوشه قلبم زخم بی همنفسی هست
من زنم زن زمستون زن شعرای پریشون..........رو تنم زخم یه غربت تو چشام هوای بارون...
بسیار زیباست این آهنگ مهرنوش......