مامان تا زنده ام عاشقتم..........

دیشب دوباره خوابتو دیدم. 

خدا می دونه چقدر باید از این کابوسا ببینم تا باورم بشه تو رفتی... 

نمی دونم چیکار کنم تا دلم کمی آروم بگیره.. 

می گن خاک سرده مامان اما واسه تو انگار هیچ سرمایی نداره! 

نزدیک سه ساله که رفتی اما هنوز نتونستم باور کنم که نیستی و مثل بچه هایی که تو بازار مادرشون و گم می کنن همچنان دارم زار زنان دنبالت می گردم... 

مامان یادته بچه که بودم هر وقت می خواستی بری بازار یا یه جایی که نمی تونستی من و ببری با هزار کلک یه جوری یواشکی جیم می شدی و من وقتی می فهمیدم تا هر جا می تونستم دنبالت می دویدم و گریه می کردم یادته؟ 

الان سه ساله که دارم دنبالت می دوم و گریه می کنم اما تو هنوز بر نگشتی... 

انگار این سفرت راستی راستی تمومی نداره!!! 

مامانی دلم واسه نوازشات لک زده واسه دستای  مهربون و نازت که اون همه واسه شادی و آسایش ما زحمت می کشید... واسه اون دل بزرگت که هیچ وقت از محبت خالی نمی شد... 

امروز خیلی گریه کردم مامان الانم اشکام همینجور دارن از گونه هام میریزن پایین اما آروم نمیگیرم ...  

نمیدونم چرا اما انگار تا کور نشم چشمام واسه غم تو اشک دارن... 

بدجوری دلتنگتم کاش می شد برگردی.. 

کاش یه یبارم از این خواب پریشون بیدار می شدم کاش منم مثل تو خیلی چیزارو فراموش می کردم... 

بوی عطر تنت و گرمی دستات و مهربونی نگاهت و لطافت وجودت و کاش می شد این قسمت از ذهنم پاک بشه ... 

مامان تا زنده ام عاشقتم..........