برای پسرم که امروز بی‌گناه سیلی خورد - از عبدالجبار کاکایی

این همه سال شعر خواندم و ترانه نوشتم ..

برای جنگی که بود برای تن های تکیده در لباسهای خاکستری  

برای آرامش مادرانم در آوار بمب 

 برای هیجان پدرانم در آشوب مرگ..

این همه سال شعر خواندم و ترانه نوشتم  

برای آفتابی که بی نیاز از دلیل بود..

از جنگ که برگشتم پیراهن خاکستریم را آویختم به دیوار خاطرات و به زندگی با مردمی سلام گفتم که عطر شناسنامه هایشان در مشام جانم بود و اسمم در میان اسمهایشان بالید و کم کم بزرگ شد .. 

با گریه هایشان گریستم و با خنده هایشان خندیدم . .

و امروز کنار من بودی و بی گناه سیلی خوردی ! 

از کسی که لباس خاکستری مرا پوشیده بود!  

مقابل چشم حیرت زده ی من سیلی خوردی در بی پناهی و ناچاری وخدایی که تنها دوستت بود دید که بی گناه سیلی خوردی از حشره ای که در لباس من خزیده بود.  همان لباسی که من به دیوار خاطراتم آویخته بودم.

و آن لحظه اندیشیدم کاش پس از جنگ سوزانده بودمش تا تنپوش بلایی چنین نمی شد...

پسرم... به تن های تکیده ای که در لباس من سالهای پیش جنگیدند شک نکن  

به قهرمانان قصه های من شک نکن به رودخانه های خون آلود اروند و کارون شک نکن  

به تنهای مجروح تنگه ی چزابه شک نکن به بدنهای خاک آلود دشتهای مهران شک نکن

 فقط به حشره ای شک کن که در لباس من خزیده بود

وقتی می یای ..

وقتی می یای صدای پات از همه جاده ها میاد
انگار نه از یه شهر دور که از همه دنیا میاد
تا وقتی که در وا میشه لحظه دیدن میرسه
هر چی که جادس رو زمین به سینه من می رسه

ای که تویی همه کسم، بی تو میگیره نفسم، اگه تو رو داشته باشم، به هرچی میخوام می رسم به هر چی میخوام می رسم 

 

وقتی تو نیستی قلبمو واسه کی تکرار بکنم ؟
گلهای خابالودرو واسه کی بیدار بکنم ؟
دست کبوترای عشق واسه کی دونه بپاشه ؟
مگه تن من می تونه بدون تو زنده باشه ؟ 

ای که تویی همه کسم، بی تو میگیره نفسم، اگه تو رو داشته باشم، به هرچی میخوام می رسم به هر چی میخوام می رسم

عزیزترین سوغاتیه غبار پیراهن تو
عمر دوباره منه دیدن و بوئیدن تو
نه من تو رو واسه خودم، نه از سر هوس می خوام
عمر دوباره منی، تو رو واسه نفس می خوام 

ای که تویی همه کسم، بی تو میگیره نفسم، اگه تو رو داشته باشم، به هرچی میخوام می رسم به هر چی میخوام می رسم 

وقتی می یای صدای پات از همه جاده ها میاد
 

*********** 

چقدر زندگی با تو قشنگه... 

بی تو.. میمیرم..

نیست فریاد رسی ..

  

همه جا فریاد است 

همه جا بیداد است  

نیست فریاد رسی ،نیست کسی 

بانگی از دور به گوش آید لیک 

نیست جز بانگ به هم بستن بند قفسی  

مرگ یا  زیستن ، این پرسش تلخ 

مانده بی پاسخ و لبها لبریز 

رفتن اما نرسیدن این است 

حاصل زندگی و جنگ و گریز..