تابستونه و هوای دل من ابری ابری...
روزهام با اینکه عادین و زندگیم رو رواله اما ته دلم یه غم عجیبی هست که با هیچ چیزی نمی تونم پنهونش کنم ...
چند روز پیش بعد از مدتها خودخوری و تو داری بغضم شکست و زبونم باز شد...
سرم و گذاشتم رو سینه همسرم و اونقدر گریه کردم که دیگه چشام باز نمی شدن !
نمیدونم چند ساعت شد یه ساعت دو ساعت ...
چند هزار ساعتی هست که دلم آروم نداره... دلتنگ دلتنگم بی تاب بی تابم...
شاید حرفام تکراری باشه اما غم مادرم اینروزا بیش از پیش اذیتم می کنه..
راستی سه سال کم نیست واسه فراموش کردن نه؟ پس چرا داغ من هر روز داره تازه تر می شه؟!
نمیدونم شاید یه کم زیادی بهش وابسته بودم به دستهای لطیف و نرم و نازش...
شرمنده اشک نمیذاره ادامه بدم...
کاش می شد یه بخش از مغزم و خاطراتم و کامل پاک کنم شاید اینجوری می فهمیدم شادی رنگ غم نیست....
باران ببار شاید که در نم نم باران تو بوی خوش آرامش او را شنیدم...
باران ببار...
اشکال توی بلاگفا که فکر میکنم بدونی یه سایت هست که میشه مثل بلاگ اسکای بلاگ ساخت داخلش باعث شد بیام بلاگ اسکای و بین بلاگای به روز شده اینجا رو انتخاب کنم.
راست میگی غم مادر خیلی بده.خیلی از دوستام درگیرش هستن~
بلاگت قالبش خیلی نازه!
امیدوارم بازم اینجا ببینمت..
ممنون
خیر اجازه نیست...!
اگرهم هست فقط خداوند شاید موقتاً این اجازه رو به ما
مخلوقاتش بده، اما به نظر من شما برتر از این تردید ها هستید.
خداوند آنچه را که آفریده دوست خواهد داشت و بسیار ممکن
است که شما کوچکترین نقطه ی کتاب خلقت او نباشید!!!
خود را دست کم نگیرید، ما شما را دوست می داریم و خداوند
مهر حق بر آن زده است!
دوستتان می داریم
روح ناصریا شاد
ممنون....